- تضرع کردن (نَ تَ)
نالیدن. زاری کردن. به خدای بنالیدن: در آن حالت به سه حاجت سبک مؤنت بدیشان تضرع کرد. (ترجمه تاریخ یمینی چ اول تهران ص 205).
تضرع کنان را به دعوت مجیب.
(بوستان).
گر تضرع کنی و گر فریاد
دزد زر بازپس نخواهد داد.
(گلستان).
من و اهل بیت من سر بر زمین نهادیم و تضرع و زاری کردیم. (انیس الطالبین بخاری ص 104)
تضرع کنان را به دعوت مجیب.
(بوستان).
گر تضرع کنی و گر فریاد
دزد زر بازپس نخواهد داد.
(گلستان).
من و اهل بیت من سر بر زمین نهادیم و تضرع و زاری کردیم. (انیس الطالبین بخاری ص 104)
